Rozszerzona rzeczywistość (AR) to technologia, która pozwala na dodanie cyfrowych elementów do rzeczywistego świata, tworząc hybrydowy świat. AR może być używana w różnych celach, takich jak rozrywka, edukacja czy biznes. W grach AR, grający widzą cyfrowe elementy, takie jak postacie czy przedmioty, wprowadzane do rzeczywistego otoczenia. W edukacji, AR może być wykorzystywana do tworzenia interaktywnych modeli czy animacji, które pomagają w lepszym zrozumieniu trudnych zagadnień. W biznesie, AR może być używana do tworzenia interaktywnych katalogów czy instrukcji obsługi.
Funkcje rozszerzonej rzeczywistości
Funkcje rozszerzonej rzeczywistości (AR) mogą różnić się w zależności od konkretnej aplikacji czy narzędzia, ale niektóre z bardziej powszechnych funkcji to:
- Wirtualne modele 3D: AR pozwala na dodanie trójwymiarowych modeli cyfrowych do rzeczywistego świata, co umożliwia lepsze zrozumienie różnych zagadnień czy produktów.
- Informacje związane z lokalizacją: AR pozwala na dostarczenie informacji związanych z danym miejscem, takie jak historia czy zabytki, co jest przydatne w edukacji czy turystyce.
- Interakcja z rzeczywistym światem: AR pozwala na interakcję z cyfrowymi elementami w rzeczywistym świecie, co jest przydatne w grach czy treningu.
- Zwiększenie efektywności: AR może pomóc w pracy czy nauce poprzez udostępnienie instrukcji czy porad, które są dostosowane do konkretnego zadania.
- Rozbudowane doświadczenie użytkownika: AR pozwala na stworzenie bardziej immersyjnego doświadczenia dla użytkownika, które pozwala na lepsze zrozumienie i zapamiętanie informacji.
Historia rozszerzonej rzeczywistości
Historia rozszerzonej rzeczywistości (AR) sięga lat 60. XX wieku, kiedy to różni naukowcy i inżynierowie zaczęli pracować nad różnymi pomysłami i prototypami związanymi z połączeniem cyfrowej i rzeczywistej rzeczywistości.
W 1968 roku Ivan Sutherland, uważany za „ojca wirtualnej rzeczywistości”, opublikował pracę „The Ultimate Display”, w której opisał koncepcję „Head-Mounted Display” (HMD), czyli okulary, które pozwalają na wyświetlanie obrazów cyfrowych na przedniej szybie.
W 1992 roku Tom Caudell i David Mizell opublikowali pracę „A Brief History of Augmented Reality”, w której po raz pierwszy użyto terminu „Rozszerzona Rzeczywistość” (Augmented Reality) opisując system, który pozwala na dodanie informacji do rzeczywistego świata, jakie były potrzebne pracownikom fabrycznym.
W latach 90-tych pojawiły się pierwsze komercyjne próby stosowania AR. W 1998 roku Boeing wykorzystał AR do projektowania samolotów. W 1999 roku Porsche wykorzystał AR do projektowania swoich samochodów.
W ostatnich latach, dzięki rozwojowi technologii, takiej jak smartfony czy kamery 3D, rozszerzona rzeczywistość stała się bardziej dostępna dla szerokiej publiczności, co przyczyniło się do rozwoju różnych aplikacji i narzędzi związanych z AR. Obecnie rozszerzona rzeczywistość jest coraz częściej wykorzystywana w różnych dziedzinach, od rozrywki po edukację czy biznes.